Ece Ayhan, farklı söyleşilerinde, ortaöğrenim sıralarında yazmaya başladığını ilk şiirinin, lisede teksir ederek çıkardıkları &ldquodergi&rdquode yayımlandığını ama hangi şiir olduğunu bilemediğini 1956&rsquoya kadar, zarfa koyup pulu yapıştırıp şiirlerini dergilere gönderdiğini ilk kez bir dergide, Türk Dili&rsquonde yayımlanan iki şiirin kendisinde bulunmadığını, adlarını da hatırlamadığını dile getirir ve ekler: &ldquoKısaca 1956 sonlarına kadar ortada yokum, her anlamda yokum...&rdquo  
1949&rsquoda yazdığı dört şiir &ldquoGeçen Zamanlardan&rdquo, &ldquoYeni&rdquo, &ldquoDüşünüş&rdquo, &ldquoDönüş&rdquoten, arkadaşlarıyla teksir ederek çıkardıkları &ldquoYeni&rdquo adlı &ldquodergi&rdquode yayımlanan &ldquoLambalı Kadın&rdquoa, Türk Dili&rsquonde yayımlanan &ldquoÜç Gencin Kalbi&rdquo ve &ldquoIslak&rdquotan 1955&rsquote &ndashnedense hiç sözünü etmediği&ndash Seçilmiş Hikâyeler Dergisi&rsquonde yayımlanan &ldquoVeda&rsquolardan Birinde&rdquoye uzanan yüzü aşkın şiir Ece Ayhan&rsquoın geride bıraktığı karakutudan ses veriyor. 
Yarım yüzyılı aşkın bir geçmişin izini sürerek Ece Ayhan&rsquoın &ldquoortada olmadığı&rdquo döneme ait şiirlerini ilk kez gün yüzüne çıkaran bu çalışma Ece Ayhan&rsquoın benzersiz şiirini yaratma serüvenine ışık tutuyor.