1943 yılında gönderildiği Auschwitz Toplama Kampı&rsquondan sağ çıkan 24 kişiden biridir, Torinolu Yahudi yazar Primo Levi. Sağ kalabilmesini şansa olduğu kadar, kimyager olmasına ve kendi deyişiyle kampta dostluk kurduğu İtalyan duvar ustasının yardımlarına borçludur. Anılarını yargılayarak değil, bir gözlemci gibi yazan Primo Levi, hayatını Yahudi soykırımının tanıklığına adamıştı. &ldquoBunlar da mi İnsan&ldquo ve &ldquoBoğulanlar, Kurtulanlar&ldquo adlı kitapları, onun bu tanıklığının güçlü örnekleridir. İlk kez 1963 yılında yayınlanan &ldquoAteşkes&ldquo ise, 1945 yılında savaş sona erince özgür bırakılan Primo Levi&rsquonin yıkıntı halindeki savaş sonrası Rusyası&rsquonda, İtalya&rsquoya dönmek için yaptığı dolambaçlı, çapraşık ve hem müthiş güçlükler içinde geçen, hem acı bir mizah barındıran yolculuğu anlatır. Toplama kampları için, &ldquoamaçları insanı, insandan daha az bir şey haline getirmekti&ldquo diyen Primo Levi, kamplarda sağ kalabilmenin tek kuralının şans olduğunu da söylemişti. Her şeye karşın iyimserliğini koruyan, insana inanan bu anıların yazarının 1978&rsquode Torino&rsquodaki evinde intihar etmesi, soykırımdan sağ çıkmış olmanın yarattığı vicdani yükten ve suçluluk duygusundan kurtulamadığının bir işareti olabilir.
(Tanıtım Yazısı&rsquondan Alıntı)