Bir gün bir derviş, bir dağ başında, pınar kenarında yorgunluk çıkarırken, karşıdan bir genç gelin görünür... Üç eteğin birini kaldırmış, belli ki, içinde bir şeyler var..
Selam faslından sonra derviş kıza sorar:
&ldquoYavrum nereye gidiyorsun? Ne var kucağında?&ldquo
İlerdeki bir tarlayı göstermiş kız:
&ldquoBeyim çalışıyor orada, ona elma götürüyorum&ldquo
Dervişin hamlığı tutmuş, birdenbire soruvermiş:
&ldquoKaç tane elma var eteğinde&ldquo
Gelin çok şaşırmış bu soruya, birazda kızarak cevap vermiş:
&ldquoBu nasıl soru dede? İnsan sevdiğine götürdüğü şeyi sayar mı hiç?&ldquo
Kendine gelen derviş, elinde durmadan çektiği tespihin ipini, çat diye koparıvermiş, utanç içinde...
Evet, bizim karasevdamız, Türk milletidir, onun değerleridir...
Allahın (c.c) rızasını hedef alarak, milletimiz uğruna çektiğimiz mihnetler, çileler, sevdiğimize götürdüğümüz, &ldquoçam sakızı-çoban armağanıdır&ldquo Ne sayarız nede lafını ederiz.
Bu kitabımı, ömrünü bu sevdada, sevdiğine birşeyler götürebilmek için tüketmiş, dünyada bir karşılık beklememiş, çektiği çile ve mihnetlerden bir garip haz duyabilmiş tüm gönül erlerine ithaf ediyorum...
Allah (c.c) hepsinden razı olsun..
İlhan Esen-, Danimarka/Aarhus 01.10.2012
(Tanıtım Bülteninden)