Türkiye, 80'li yılların ortalarından 90 küsurlara uzanan süreçte, gerçekten çok değişti, bir "masal-clip" gibi geçti yıllar. Yeni düzen, imajlar yarattı. İmajlar, yeni düzeni parlattı. Bir tek şey değişmedi: Hala birileri hayatı bizim adımıza seslendiriyor.
İstikbal, Future 2001 Insansız Bankacılık. Özal'ın en sevdiği reklamlardan biri olmalı. Bi İngilizce, bi bilgisayar, biraz korku, biraz hayal.
Devlet şirketleşti, finans kesimi güçlendi, medya her şeye kadir ve belki de Mesut Yılmaz diye bir politikacı yok aslında.
Arabesk çeşitlendi, İbrahim Tatlıses her yola geliyor. İyi de, komedyenler niçin hep Kürt taklidi yapıyor?
Gecekondu mahalleleri kuşak kuşak. Özgün müzik, İslamcılar da devrimciler de çalsa aynı müzik. Kentlerde yoksullar var, Ahmet Kaya mucit değil kaşif.
Hayatta en hakiki mürşit "business". Özgürlüğün, eşitliğin ütopyası yıpratıldı. Şimdi Yuppie ütopyaları "in". Leyla Alaton, son model ideal kadın.
Aramızda yaşanacak şeyler olmayabilir, yaşanamayan aşkların şarkıları her eve lazım yine de. Popüler sinema hasta, yerine Sezen Aksu bakıyor.
Eller aya ama biz yay değil, Avrupa'ya. Mustafa Denizli Kapıkule'nin ötesinden bildiriyor. Tevazu da ölmeseydi.
Ha elitizm ha popülizm! Tepeden inmeci liberalizmin asabi aydınları her şeyi bilir. Resmi ideoloji özelleştirildi ama halka açılmıyor. Her tür tarih imalatı, bir de vasat sivriliklerin fakir kuşu Engin Ardıç.
Sabah veriyor, yeni düzen geliyor. Bir, iki, üç kupona! Zafer Mutlu'yu okuyorum, ayrıcalıklıyım. Bu "birey"in de çok reklamı var ama piyasada bulunmuyor. Ödemeli gönderseler olmuyor mu?
(Arka kapak)

Diğer Kredi Kartları : 9,50 Peşin(Tek Çekim)