Hayatının sonlarına doğru, Foucault &ldquosorunsallaşma&ldquodan söz etmeyi seviyordu ve bununla da ne önceden var olan bir nesnenin yeniden sunulmasını, ne de var olmayan bir nesnenin söylem aracılığıyla yaradılışını kastediyordu fakat &ldquoherhangi bir şeyi doğru ya da yanlış oyununun içine iten ve onu (ister ahlaki düşünce, ister bilimsel bilgi, ister politik çözümleme vb. biçimi altında olsun) düşüncenin nesnesi olarak kuran, söylemsel olan ya da söylemsel-olmayan pratiklerin birliği&ldquoni kastediyordu.
Demek ki o &ldquoçözüm&ldquoe ilişkin yöntemsel bir araştırma fikrine ters düşen düşüncenin eleştirel bir incelemesini böyle tanımlıyordu, çünkü felsefenin görevi &ldquobir çözümü bir başkasının yerine ikame ederek&ldquo çözümlemek değil, ama &ldquosorunsallaştırmak&ldquo yeniden biçimlendirmek değil, ama kritik bir ayrımı gerçekleştirmek &ldquofazla önemsememe&ldquo oyununu oynatmaktır.
Bugün Foucault&rsquoya yapabildiğimiz en büyük katkı onun Foucault Sözlüğü düşüncesine problematik boyutunu yeniden kazandırmaktır. Bu sözlük o halde, alfabetik düzene göre sıralanmış terimlerin basit bir birliğinden ziyade Foucaultcu çözümlemelerin olağanüstü zenginliğini oluşturan &ldquoardışık ya da üst üste konulmuş&ldquo bu sorunsallaşmaların çeşitliliğini yeniden oluşturmayı amaçlamaktadır.
(Tanıtım Bülteninden)