1996 yılında Kolombiya&rsquoda düzenlenen bir gazetecilik seminerinde, García Márquez şunları söyledi: &ldquoFidel bu dünyada en çok sevdiğim insanlardan biridir.&ldquo Oradan birisi, &ldquoBir diktatör&ldquo deyince, yazar bunu, &ldquoDemokratik olmanın yegâne biçimi seçimler değildir&ldquo diye yanıtladı. Hemen ardından, Venezuelalı bir gazeteci neden Castro&rsquonun fahri danışmanı gibi hareket ettiğini sordu. &ldquoÇünkü o benim dostum&ldquo dedi García Márquez ve insanın dostları için her şeyi yapması gerektiğini ekledi.
XX. yüzyılda Latin Amerika&rsquodan çıkan belki de en karizmatik iki karakter, Fidel Castro ve Gabriel García Márquez&rsquoin 1970&rsquolerin sonunda başlayan dostlukları bugüne dek dünya basını tarafından merakla takip edildi. Küba&rsquoda aydınlara baskı, insan hakları ihlalleri gibi Castro yönetimini zorda bırakan iddialar karşısında bile, García Marquez Castro&rsquonun arkasında durdu. Aydın kimliği ile Castro&rsquonun sağladığı gayriresmi siyasi iktidar arasında seçim yapması gerektiğinde, tercihi açık ve net oldu.
Ángel Esteban ve Stéphanie Panichelli yaptıkları araştırmayla,
bu ilginç dostluğu, Küba&rsquonın yakın geçmişindeki kırılma noktaları ve Latin Amerika edebiyat ve siyaset dünyasının bağlamına yerleştiriyorlar. Gabo ve Fidel, çağın en önemli liderlerinden Castro ile Nobelli usta yazar García Márquez&rsquoi, erdemleri ve zaaflarıyla tanımamıza olanak sağlıyor.
(Tanıtım Bülteninden)