1985 yılında hem Orhan Kemal Roman Armağanı&rsquona hem de Madaralı Roman Ödülü&rsquone layık görülen &ldquoGeç Kalmış Ölü,&ldquo Mehmet Eroğlu&rsquonun ilk romanı &ldquoIssızlığın Ortası&ldquonın unutulmaz kahramanı Ayhan&rsquoın kendi yazgısını aradığı hüzünlü bir serüvenin öyküsüdür.
&ldquoGeç Kalmış Ölü&ldquonün dikkat çeken iki özelliği vardır: Romanın, Doğu ile Batı&rsquonın buluştuğu yer olarak tanımlanan Nemrut Dağı&rsquonda noktalanan çarpıcı sonu ile Lawrence Durrell&rsquoın İskenderiye&rsquosini çağrıştıran bir biçimde yeniden yaratılan İskenderun.
Mehmet Eroğlu, etnik, kültürel ve dinsel örgüsüyle başka hiçbir kente benzemeyen İskenderun&rsquou Ayhan&rsquoın öyküsüne egzotik bir fon olarak yerleştirmeyi başarmıştır.
Kabullenemediği cinsel seçiminden kaçarak, zenci bir Amerikalı&rsquonın peşine takılan İtalyan kadın Beatrice kökleri Beyrut&rsquoa uzanan büyük ailenin temsilcisi Fuad tacını yitirmiş Arap kökenli bir prenses, Zeynep şehvetli kentin karanlık geçmişinden gelen Kör Abdul bu ilginç, egzotik liman kentinde Ayhan&rsquoın karşısına çıkan sıra dışı kahramanlardan bazılarıdır.
Ancak &ldquoGeç Kalmış Ölü,&ldquo en çok, Ayhan&rsquoın bir çılgınlık serüvenine dönüşen ve yalnızca beyinle sürdürülen soyut ama ölüm tutkunu bir yaşamı aktarışıyla bilinir. Mehmet Eroğlu, roman boyunca bir yandan yenik bir eylemcinin kendi sonuna doğru yürüyüşünü ustaca anlatırken, bir yandan da Ayhan, Zafer, Halit ve Fuad tipleriyle üç değişik eylemci davranışını, Doğu Batı ikilemini, soyutluk, somutluk ve intihar kavramlarını tartışmaktadır.
(Tanıtım Bülteninden)