&rsquoBendeki asıl değişimin Cemil Kavukçu ile birlikte olduğunu söylemem gerekir. Cemil Kavukçu&rsquoyu önceden de biliyordum bilmesine, ama Uzak Noktalara Doğru bambaşka etkilerle gelmişti. İşte, demiştim, geçen kuşakların usta öykücüleriyle aynı düzeyde alınabilecek bir öykücü bizim kuşağımızdan, hiçbir desteğe gereksinim duymadan kısa sürede adını okura duyurabilecek. O günden beri bütün yazdıklarını okuyorum. Ondaki sıradan dünyaların çarpıcılığı, öykü dilinde yakaladığı apayrı, ayrıksı dilin biricikliği, hiç anlatılmamış insanları el değmemiş ayrıntılarla kurmaca kişilere dönüştürme becerisi, ergenlik döneminin yazılmamış öyküleri, Cemil Kavukçu&rsquoyu edebiyatımızın gündemine ciddi bir biçimde getirdi.&rsquo
Semih Gümüş
(Arka Kapak)
Sipsi çalan Çingene&rsquonin adını bilmiyoruz, o da bizimkileri bilmiyor zaten gerekmiyor da. Ama ona kendimizi tanıtıncaya, buraya her öğlen geldiğimizi ( hatta Vasfi&rsquonin deyişiyle &ldquonerdeyse akraba sayılacağımızı&ldquo) anlatıncaya kadar göbeğimiz çatladı.&ldquoUsta&ldquo, diyor Vasfi, parmakları birbirine bitişik sağ elini hafifçe büküp alnının orta yerine getirerek (&ldquoSadri Alışık selamı&ldquo, yani Turist Ömer), &ldquoBiz hep buradayız, siz de buradasınız...&ldquo Sonra da kollarını iki yana açıp çaresizliğini belirtiyor...
(Kitabın İçinden)