Parla Adası sakinleri içlerinden birinin kaybı için hâlâ yas tutarken, günlerden bir gün, Tom&rsquou alıp götüren deniz adanın kumsalına perişan bir adam bıraktı.
Adı, sanı, kimliği yoktu adamın.
Kimi ona kuşkuyla yaklaştı, kimi denizin Tom&rsquou geri getirdiğini düşündü. Ancak kocası Tom&rsquoun özlemiyle yüreğine kilit vurmuş olan Maggie, bu yabancının beraberinde çok değerli bir şey getirdiğini hissediyordu.
Ada sakinleri için hayat, usul usul değişmeye başladı.
Ve sıra, gizemli yabancının anlatacaklarına, kendi hikâyesine geldi.
Maggie&rsquonin de söylediği gibi: &ldquoAdların önemi yok zaten, bildiğim hikâyelerde de gerçekten önem taşımıyorlar. Önemli olan insanlar - bu adada yaşamış olanlar ve adanın kumları ile kayalıkları üzerinde o insanların neler hissettiği.&ldquo
&ldquoGüneşin suda yansımasını anımsatan göz kamaştırıcı diliyle Gümüş Karası Deniz, en derin kedere rağmen tükenmeyen umudu, yok edilemeyen yaşamı ve sevginin her türünün, en başta da aşkın arındırıcı gücünü anlatıyor.&ldquo
Independent-
&ldquoOlağanüstü şiirsel bir dili var: Büyülü, rüya gibi, kusursuz yer yer Slyvia Plath&rsquoi anımsatıyor. (!) Susan Fletcher&rsquoın her bir cümlesi baştan çıkaran bir güzelliğe sahip, işlediği konularsa alabildiğine derin.&ldquo
Sunday Times-
(Tanıtım Bülteninden)