David Lapoujade, birinci ciltte, Gilles Deleuze&rsquoün daha önce hiçbir kitapta yayımlanmamış yazılarıyla birlikte, yine onun 1953&rsquoden 1974&rsquode kadar yayınlanmış olan metinlerini ve söyleşilerini okuyucuya sunuyor. Bu, Gilles Deleuze&rsquoün düşüncesinin tarih felsefesine karşı olan yaklaşımını gösteriyor. Bu makale, kıta adaları ve okyanus adaları diye kökensel ve türemiş adaları ele alırken bize tarih felsefesi yerine coğrafya felsefesinin önemini vurgulamakta. Issız Ada makalesi, Deleuze ve Guattari&rsquonin Felsefe Nedir? kitabında da belirtmiş oldukları ve Braudel&rsquoden &ldquocoğrafi tarih&ldquo gibi bir kavramı ödünç olarak ve bunu felsefeye uyarlayarak coğrafi düşünceyi bize net bir şekilde daha en başından göstermektedir.
Deleuze&rsquoü kendi düşüncesini oluşturmakta etkileyen onun &ldquoduygu&ldquosunu geliştiren yazarları daha gençliğinde nasıl ele aldığını okumamız bakımından bu kitap bize önemli işaretler sunmaktadır. Bergson&rsquoun, Kafka&rsquonın, Celine&rsquoin, Simondon&rsquoun, Roussel&rsquoin Nietzsche&rsquonin, Spinoza&rsquonın, Masoch&rsquoun, Hume&rsquoun ve tabii ki Foucalt&rsquonun ve Guattari&rsquonin, Guattari&rsquoyle 1969&rsquodan itibaren yaptıkları çalışmaların izini sürmek, bu kitaptan alınacak olan tadı, felsefi tadı bize duyurmaktadır. Özellikle Foucault ile Deleuze&rsquoün Entelektüeller ve İktidar adlı söyleşilerini okuduğumuzda, 1972&rsquode entelektüellerin işlevlerinin artık ezilenlere bilinç vermek, yani Leninist bir avangard proletarya öncülüğündeki bir devrimciliği ileri sürmek değil, tam tersine, ezilenlerin kendi ağzından taleplerini duymanın önemini vurgulamakta olduklarını anlıyoruz.
-Ali Akay-
(Arka Kapak)