&ldquo1997-2008 arası Nepal&rsquoin başkenti Katmandu&rsquoda yaşadım. Dünyanın tek Hindu krallığının son on yılına, Nepal&rsquoin iç savaşına denk geldim. Sonunda Maocu gerillalar Kral&rsquoı devirdi. Yeni cumhuriyetin ilk yıllarını gördüm. Günlük hayat Katmandu&rsquoda yine günlük hayattı. Alıştığımız öbür yerlerde yaşamaktan bir düzlemde pek farklı değildi. Nepal&rsquode ama başka düzlemler de vardı sanki, onlar sahiden başkaydı: &ldquoMesela Himalayalar. Katmandu şehrinin kuzeyinde bir uçtan bir uca altı, yedi, sekiz bin metrelik dağlar öyle duruyorlar. Bakması öyle mıknatıslı ki insan kendini dağların yüzü suyu hürmetine orda öyle bıraksa, memleketine dönmeyi unutsa şaşmamak lazım. Merhaba ve hoşçakal yerine &rsquoİçindeki tanrıyı selamlarım,&rsquo diyoruz, nasılsın yerine de &rsquoPilavını yedin mi?&rsquo diye soruyoruz. İçine tanrıça girmiş küçük bir kız çocuğunun yüzü suyu hürmetine Nepal&rsquoin ayakta durduğuna inanıyoruz.
&ldquoDuygularımızı açığa vurmak ayıp, kızgınlık göstermek karakter zayıflığı. Karşımızdakini üzecekse doğruyu söylemek terbiyesizlik, teselli edici yalanlar bulmak erdem. Sokakta etrafımızdakileri hoş görmek üzerine kurulu bir hayat düşünün: Trafikte şoförler burada çok küfredeceğimiz durumlarda kocaman sırıtıyorlar. Sahiden.&ldquo
-Elif Köksal-
(Tanıtım Bülteninden)