Haklı kuşku ile paranoya arasında salınan tuhaf duyguların tutsağı
Adressiz bir kaçışa dönüşen hayatın kahramanı
&ldquoSenin yüzünden maaşımdan olacağım&ldquo diyen babasını bir daha ardına bakmadan terk edecek kadar gözü kara
Galatasaray Lisesi&rsquonde dersine konuk olan Atatürk&rsquoün yanında söze &ldquoDiktatörler...&ldquo diye başlayacak kadar cesur
Dostluklarını tek taraflı kurup bozacak kadar kendine düşkün ve pervasız
Arasında Rusça da bulunan birçok dili kendi kendine öğrenecek kadar sabırlı
&ldquoBirlikte yaşayalım&ldquo diyen sevgilisini kırk gün &ldquobezdirdikten&ldquo sonra terk edecek kadar zalim
Ve
Bir Fransızca sözlüğü koyup masasına, her gün bir sayfasını çevirecek, sözlük bitince bir avuç kalp ilacını içerek hayatına son verecek kadar kararlı, gizli kalmış bir şair: İlhan Şevket Aykut&rsquoun çekici ve tuhaf yaşamöyküsü ve Seçme Şiirleri.
(Arka Kapak)
İlhan Şevket Aykut&rsquoun insanı şaşırtan yaşamöyküsünü, önce Radikal gazetesindeki köşesinde okurlarıyla paylaştı Zeki Coşkun. Ardından seçme şiirleriyle birlikte şairin yaşamını, dostlarının tanıklarını &rsquoKılıç Artığı&rsquo adlı kitapta bir araya getirdi. İnsanı şaşırtan, diyoruz çünkü, takip edildiğini düşünen ve bu yüzden bütün ömrünü gizlenerek geçiren bir isim İlhan Şevket. Evinin adresini, ne dostları ne de sevgilileri biliyor. İnsanlarla kendi isterse görüşüyor. Üstelik, ihtiyattan olsa gerek adresini de sürekli değiştiriyor. Bu kuşkucu adamın yaşamını korku ve bir de şiir kuşatıyor. Türkçe&rsquonin şiir dili olduğunu söylüyor. Yaşamının her döneminde intiharı gündeminden hiç eksik etmiyor. En son Moda&rsquoda, bir evin Bodrum katına saklıyor kendini. 600 sayfalık bir Fransızaca sözlüğü çalışma masasına koyuyor. Her sayfa bir günün karşılığı. Ve her gün bir sayfayı, ölümüne çeviriyor. Sözlüğün son sayfası... Takvimler 17 Mart 1991&rsquoi gösteriyor... 84 yaşın son günü... Bir avuç kalp ilacıyla intihar ediyor İlhan Şevket Aykut. Geride, bir şairden ne kalırsa ondan da o kalıyor... Zeki Coşkun&rsquola şairden kalanları ve sakladıklarını konuştuk.
...
İlhan Şevket sanırım o dönemin tek örneği değil. Kaçışları ve gözardı edilişiyle İlhami Bekir Tez&rsquoi hatırlatıyor.
Tabi ki tek örnek değil. Şimdiye dek konuştuklarımızda trajedinin kişilikten gelen nedenlerine, etkenlerine değindim. Ama sonuçta bu trajediyi yaratan bir ortam var. Müthiş bir şiddet, müthiş bir yılgı ortamı.
İlhan Şevket 20 yaşındayken 1927&rsquode üniversiteyi bitiriyor.Hatırlayalım, o yılın kasım ayında ilk büyük komünist tevkifatı var. Bir yıl öncesinde, 1926&rsquoda İzmir Suikasti davası, İstiklal Mahkemesi kararıyla 13 kişinin idamı ittihatçıların tasfiyesi var... Kelleler uçuyor, en tepedekiler hapsediliyor. Ve konumuz özelinde bakıldığında, İlhan Şevket&rsquoin de benimsediği, yakın olduğu Marksist düşüncenin, çevrenin üstüne kılıç sallanıyor.
Kendinizi, tasarılarınızı ortaya koymanın, ifade etmenin, gerçekleştirmenin önü tıkanıyor. Teslim olmaya kendinizi kimliğinizi terketmeye ya da yeraltına kaçışa zorlanıyorsunuz. Her koşulda bir mahkumiyet hali var, kısaca.
İlhami Bekir Tez&rsquoi tanımıştım. Aralarındaki benzerlik öğretmen ve gençlik döneminde solcu., nihayet şair olmaları. Bundan sonraysa çok farklı. İlhami Bekir, Resimli ay dergisinde Nazım Hikmet&rsquole birlikte olmuş, serbest yarı ajitatif şiirin başarılı ismi olarak sivrilmiş. Sözünü ettiğim şiddet baskı ortamı onu da yıldırmış, korkutmuş, sindirmiş. Şiir de kayboluyor, hayat da. 1980&rsquolerin başında onu tanıdığımda perişandı. Birkaç edebiyatçının özel ilgisi, desteğiyle sürdürüyordu hayatını. Otel odalarında...
(Barış Çetin - Zeki Coşkun Röportajından, Varlık Kitap Eki, Ağustos 2000)