&ldquoLâle kitabında sanat tarihçi, mimar ve yazar Gül İrepoğlu, lâlenin imparatorlukları etkileyen, sanata yön veren uzak ve yakın tarihini inceliyor.&ldquo
Türkler&rsquoin yeryüzünde izledikleri yolda onlara yoldaşlık eden, Orta Asya&rsquodan çıkarak Anadolu topraklarına yerleşen ve buradan da Avrupa&rsquoya yayılmış olan özel bir çiçek lâle... Rengi ve duruşuyla sanatçıları esinlendiren lâle, Anadolu Selçukluları&rsquonın çinilerinden Osmanlı sanatının incelikli motiflerine uzanır, ardından Avrupalı ressamların resimlerine konu olur. 16. yüzyılda güzellik ve aşk simgesine dönüşür. Osmanlı Devleti&rsquonde imparatorluk kavramının yerleştiği, birçok alanda &ldquotemeller&ldquoin atıldığı bu dönemde yabanî lâle ıslah edilip türleri seçilerek, yeni ve mükemmel lâleler elde etmek için büyük çabalar gösterilir. Bu dönem İstanbul lâlesinin serüveninin başladığı yıllardır. Öte yandan lâle bu dönemde Avrupa&rsquoda da kök salar.
17. yüzyılda da ise Sultan IV. Murad&rsquoın Bağdad Seferi sonrası Hoca Hasan Efendi&rsquonin İran&rsquoda beğendiği yedi çeşit lâleyi yanında getirmesiyle lâle şaşırtıcı bir yenilik olarak adım atıp çabucak benimsendiği Avrupa&rsquodan memlekete bir &ldquoyabancı&ldquo olarak giriş yapar. Bu dönemde aynı zamanda Çiçek Encümen-i Dânişi, yani Çiçek Akademisi kurulur.
18. yüzyılın başlarındaki ise &ldquoLâle Devri&ldquonde lâle çeşitlerinin sayısı iki bini bulur. Bu devrin pek ani ve kanlı sonu, lâlenin de eski hükümranlığını yok eder. Ancak lâle bu dönemde özellikle Hollanda&rsquoda çılgınlığı çoktan geride kalmış olsa da, yetiştirilmeye ve tüm dünyaya dağıtılmaya devam eder.
Çağdaş zamanlarda memleketine değişmiş olarak geri dönen lâle, o eski zarif, incecik, narin bedeninin yerini dolgun bir görünüme bırakmıştır. Ancak görenin çarpıldığı göz kamaştırıcı renkleri yerli yerindedir.
(Tanıtım Bülteninden)