Adından da anlaşılabileceği gibi klasik disiplinlerden hiçbirine kolaylıkla yerleştirilemeyecek bir kitap. Evet, bildiğiniz mimari var kitapta, ama dilbilim, matematik ve iktisat da, hatta Platon&rsquodan Kant&rsquoa, Marx&rsquotan Wittgenstein&rsquoa zevkli bir felsefe turu da var.
Kitabın temel kavramı &ldquomimari irade&ldquo. Batı&rsquonın düşünce geleneğine uzak bir ülkeden, bu tür bir iradenin olmadığını söylediği Japonya&rsquodan bakan Karatani, Batı geleneğinin temelinde, Platon&rsquoun &ldquooluş&ldquo karşısında &ldquoyapma&ldquoyı kararsızlığı ve belirsizliği bertaraf edecek bir &ldquoyapı&ldquo oluşturma girişimini öne çıkarışını görüyor. Batı felsefesinin tarihi boyunca mimari kökenli mecazların saplantı derecesinde tekrarlanışını, kaotik görülen bir &ldquooluş&ldquo içinde düzeni ve yapıyı yeniden kurmaya yönelik &ldquoakıldışı&ldquo bir seçimin sonucu olarak görüyor. Bu bakımdan yapıbozumculuğa dahil edilebilir Karatani&rsquonin çalışması. Ne var ki o burada kalmaktansa, kendini Kant&rsquoın başlattığı ve Marx&rsquola Wittgenstein&rsquoın da bambaşka biçimlerde sürdürdüğü eleştiri geleneği içine yerleştiriyor. Çünkü kurma ve inşa etme iradesini bir yanıyla da olumluyor Karatani. Romantikler gibi &ldquooluş&ldquou olumlayarak çıkmaktan yana değil yapma&rsquonın karşısına -zaten oluşun da kaotik bir şey olmadığını, saptanabilir bir biçimi olduğunu ileri sürüyor.
Karatani&rsquoye göre mimari yapma, kurma, inşa etme hiçbir zaman bir idea olarak tasarımın gerçekleştirilmesinden ibaret değil, &ldquoyapanın kontrolünü aşan bir yapış ya da oluş olması anlamında kusursuz bir olay.&ldquo Son derece pratik, hayata, günümüz dünyasına yönelik bir saptamadır bu: Bizimle aynı ortak kuralları paylaşmayan öteki ile, ötekilerle kurulabilecek muhtemel ilişkilerden bağımsız, tekbenci ya da saf bir tasarımın dolayısıyla yapının ya da sistemin de mümkün olmadığını söylemektedir.
(Tanıtım Yazısından)