Mevlâna&rsquodan....
Çöllerde avare dolaşan bir filozof, devesi ile yolculuk yapan bir köylüye rastladı. Nereden gelip, nereye gittiğini öğrendikten sonra, devenin iki yanına sarkmış çuvallarda neler olduğunu sordu:
Köylü &ldquoOnların birine buğday, diğerine kum doldurdum&ldquo
diye cevap verdi. Filozof: &ldquoBuğdayı anladım ama, kumu niçin doldurdun?&ldquo diye sorunca Köylü: &ldquoİkinci çuval boş kalsaydı denge bozulurdu&ldquo dedi.
Filozof gülmeye başladı:
&ldquoDenge sağlamak için buğdayın yarısını bir çuvala, diğer yarısını da öbürüne doldursaydın herhalde daha akıllıca davranmış, devenin yükünü de azaltmış olurdun&ldquo dedi.
Köylü şaşırmış, bu bilge adama hayranlıkla bakmaya başlamıştı.
&ldquoSen, padişah yahut vezir olmalısın! Bu kadar akıl ancak
onlarda bulunabilir.&ldquo
&ldquoHayır, ne padişahım, ne de vezir.&ldquo
&ldquoÖyleyse dükkân sahibi zengin birisin.&ldquo
&ldquoNe gezer, cebinde mangırı bile olmayan bir adamım ben! Bunca bilgi ve hikmetin karşılığı olarak elimdeki şu deynek ve hırpani kıyafetlerimle gezip duruyorum çöllerde.&ldquo
Köylü bu cevap karşısında hiç memnun olmamıştı:
&ldquoÇekil git yanımdan&ldquo diye bağırdı. &ldquoSenin bilgi ve hikmet dediğin şeyin bir faydası bulunsaydı, önce sana yarardı.
Torbamın birinde kum, diğerinde buğday olması, senin içi boş bilgi ve felsefenden çok daha iyidir!&ldquo
(Tanıtım Bülteninden)