Zehra Tırıl&rsquoın sesi, Anadolu&rsquonun nicedir öykümüzden dışlanmış renkleri, dokusu ve kokularıyla birlikte geliyor yepyeni bir duyarlık ve derinlikle bize ulaşıyor. Genç öykücü, iyi tanıdığı taşra yaşamını, bir köşeye sıkışıp kalmış, soluk almaya çalışan kasaba ve küçük kent orta sınıf insanını, anlardan, durumlardan oluşan canlı kesitlerle anlatırken, özgün bir öykü dünyası kurmayı başarıyor. Küçük kaçışları ve inatçı suskunluklarıyla yaşama direnen kadınları, iyimser sabırları ve tepkileriyle öykülerine konu ediyor onların ev içlerinde, çeyiz odalarında, gölgeli avlularda, bir fotoğraf karesinde kalakalmış hüzünlerini yansıtırken içimizi burkuyor. Yaşananları-yaşanamayanları aktarırken -alttan alta ve incelikle- korunmaya çalışılan eskimiş değer yargılarının eleştirisini de yapıyor: Zehra Tırıl, güçlü, derin gözlemler yapabilen bir öykücü. Çarpıcı imgeler yakalıyor, etkileyici metaforlar kuruyor. Dili yalın, temiz, zengin. Dünyaya katışıksız bir içtenlik ve sevecenlikle bakması oldukça etkilyeci. Odalarda Annem Yok adını verdiği bu ilk kitabında yer alan öyküler, hepimizin yaşabileceği anları, yeşerttiğimiz umutları, geriye kalan kederleri, bakmadan geçtiklerimizi ve boğazımızda düğümlenen bir çok duyguyu yüze çıkarıyor. Zehra Tırıl&rsquoın önümüzdeki zaman içinde öykücülüğümüzde yeni, önemli bir ad olarak öne çıkacağına inanıyorum.
(Arka Kapak)