Kültür ve iletişim bilimci Joseph Vogl, Freud&rsquoun &ldquoMichelangelo&rsquonun Musa&rsquosı&ldquo başlıklı makalesinden hareketle bir tereddüt teorisi geliştiriyor ve Batı kültürüne damgasını vurmuş olan eylem tarihinin vazgeçilmez eşlikçisi olarak tereddüdün işlevine ışık tutuyor.
Yazar bir duygu olarak tereddüdün tarihini incelemek üzere edebiyat yapıtlarını, Aiskhylos&rsquoun Orestei üçlemesini, Schiller&rsquoin Wallenstein&rsquoını, Musil&rsquoin Niteliksiz Adam&rsquoını ve Kafka&rsquonın Şato&rsquosunu ele alıyor. Hatta Kafka&rsquonın yazma faaliyetinden yola çıkarak bir tereddüt yöntemi ya da yöntemsel bir tereddüt tavrı öneriyor. Her zaman bir irade zafiyeti, bir kararsızlık ve eylemliliği ketleyen bir atalet olarak görülen tereddüt, Vogl&rsquoun metninde aktif ve kurucu bir öğe olarak öne çıkıyor.
Kendi sığ hedeflerinden başka bir şey görmeyen bir reel politikanın &ldquohazırcevaplığının&ldquo karşısına &ldquoseküler bir güce duyulan gizli umudun&ldquo mekânı olarak tereddüdün yaratabileceği imkânları çıkaran bu güzel kitap hem edebiyat ve felsefeyle ilgilenen okurlara hem de olağanüstü belirsizlik koşulları altında siyasetin imkânları üzerine kafa yoran okurlara hitap ediyor.
(Tanıtım Bülteninden)