Bu kitapta yer alan iki araştırma, &ldquoNiçin &rsquodikkulak&rsquo oldum?&rsquo: Gerileyen Türkiye Kırsalında Kliyantelizmin Yeniden Üretimi&ldquo ile &ldquoBizim Köyde Yoksulluk Yok ki!&rsquo ya da Yoksulluktan Yoksulluğa Türkiye Kırsalı Üzerine Notlar&ldquo IMF, DB ve DTÖ patentli kısal yıkım arkaplanında, Türkiye&rsquonin göreli varlıklı sayılan bir bölgesinin, Ege&rsquonin turistik merkezlerinden Datça ilçesinin kırsalında gerçekleştirildi.
Betçe köylerinin sofralarını ve dertlerini paylaşırken, Datça&rsquonın, turistik rehberlerde sözü edildiği üzere, salt &ldquodoğal ve tarihi güzelliklerinden&ldquo ibaret olmadığını, yüzlerce yıldır biriken yalıtılmışlığın biçimlendirdiği bir yoksulluktan, neo-liberal politikaların güdümündeki Türkiye kapitalizmiyle bütünleşme sürecinde yoksulluğa &ldquogeçiş yapan&ldquo insanlarını keşfettik. Her iki çalışmada da &ldquoonların&ldquo hayatta kalabilme stratejileri incelendi.
Onlara şükran borçluyum. Sizin sadece bir rumuz olarak tanıyacağınız, evlerin, sofraların, yüreklerini bize açan, dertlerini, sevinçlerini paylaşan, yorgun argın &ldquopayam&ldquodan döndükten sonra bitmez tükenmez sorularımızı yorulmadan, bıkmadan, usanmadan yanıtlayan Betçe Köylülerine, Çeşme Köylülerine, Belenlilere, Yazıköylülere, Sındılılara, Cumalıköylülere, Kumyerlilere teşekkür borçluyum. İsimlerini saymakla bitiremem. Ama izninizle dördünün adını anmadan geçemeyeceğim. Dördü de araştırma da bana-bize çok yardımcı oldu. Ne yazık ki artık dördü de hayatta değil.
Seyhan Amca (Seyhan Sezer), Niyazi Dede (Niyazi Karaman), Amad Dede (Cavur Amad), ve Güngör Amca (Güngör Çuhadar)...
Bu kitabı anınıza ithaf ediyorum. Sizleri unutmayacağız.
(Tanıtım Bülteninden)