Hüseyin Alemdar, öncelikle şiire vefalı yazılmış bir şairdir. Şiiri tıpkı hayatına benzer: O ilk tanıdığım gün duyduğum yüksek sesin içinde gizlenmiş usul sesli bir şiirdir onunki, fakat aynı zamanda onun telaşını, acelesini ve karmaşıklığını da yansıtır... Onu biraz tanıyınca, şiirlerini okuyunca bu sevimli telaştaki coşku size de geçer... tüm hayatından bu coşkuyu görürsünüz. Ve vefa bir hayalet gibi değil, bir ruh olarak artık bütün karşılaşmalarda eski yerini alır, bize de bu çabayı gözlerimizle, gönlümüzle, yüreğimizle alkışlamak kalır.
Haydar Ergülen (İmgelem Çocukları)
Hüseyin Alemdar: Ortadoğu&rsquonun lâle bahçesi...
küçük İskender (Eflatun Sufleler)
Hüseyin Alemdar&rsquoın şiirlerinde çok takıldığı bir film adı var: Masumiyet. Kendinin bir özeti olarak takılıyor bu kelimenin anlamına öncelikle...
Öyleyse Alemdar&rsquoın eziklik istilasına kulak verin.
Savruk güller kralı.
Kelimelerin Hüseyni aşk boşluğu...
Hüseyin Peker (İmgelem Çocukları)
Kalpte ve gözlerde gizlenen epigramlar gibi
gram gram tartsak kendimizde mahşerimizi
kendimiz dediğim aynı bedende bölünmüş iki kişi-
bizimki mahşerlerin en işlediği işmar mahşeri
bağışla, öyle bir ellerimde sıkmışım ki seni
avuçlarımın ovaları erdişi bileklerimin dağları erkişi
sıkıntısı derinde olanın cehennemi diptedir.
kalpte ve gözlerde düğümlenen sözler ki
uzun çekim yara anlatımı her biri- ah, içe oyulmuş mermi sesi memleketim gibi!
(Arka Kapak)