Veliaht, dört bin yıllık bir dostluğun hikâyesi!.. O dost ki bir at. Türkler için atlar çok büyük değer ifade eder. Kaşgarlı Mahmud, &ldquoAt Türk&rsquoün Kanadıdır&ldquo diye bahsetmiştir.
Atı hep dağ başlarında yelelerinden rüzgârlar süzülürken düşünürüm, gemsiz ve de eyersiz. Yaylalarda şaha kalkıp, ayaklarından şimşekler çakarken, gamsız ve kedersiz. Kızıl ufuklara doğru uçar gibi dörtnala giderken, korkusuz... Geceleri tüyleri deniz dalgası, yakamozlar parlarken düşünürüm, başım omzuna yaslı. Yıldız alacası kâküllerini sabah yeli okşarken sonsuzluk yolcusu, bir ışık ufuklarda parlarken düşünürüm...
Veliaht, Bağdat&rsquota 1928&rsquode doğup 1950&rsquode Eskişehir&rsquoin Çifteler Harası&rsquonda ölen Sa&rsquoad adlı atın romanıdır. Koşu hayatına Irak&rsquoda başlayıp, Lübnan ve Hindistan&rsquoda devam etmiştir. Bağdatlı zengin bir ailenin atı olan Sa&rsquoad, Bonbay&rsquoda kaybettiği yarıştan dolayı gözden düşünce geri getirilip sütçü beygiri olarak çalıştırılmıştır. Koşu hayatı çok kısa süren Sa&rsquoad son yarışına kadar hiç yarış kaybetmemiş, saf kan Arap bir yarış atıdır.
Türkiye&rsquode, asil kan Arap atçılığı yetiştirme kararı alınınca, Bağdat&rsquotan 1933&rsquode satın alınıp, Bursa Karacabey Harasına getirilerek damızlık yapılmıştır. Baba Sa&rsquoad&rsquoın ölümü Çifteler Harası&rsquonda olmasına rağmen mezarı Karacabey Harası&rsquondadır.
(Tanıtım Bülteninden)